Ben de en az sizin kadar Anneyim ve hiçbir özel yanım yok !

Merhaba,

Ne zamandır yazmak istiyordum ama bir türlü fırsat bulamıyordum. (Bu benim bazı şeyleri oldu bittiye getirmemek huyumdan kaynaklanıyor. İki satır karalamaktansa adam gibi yazayım diyorum ama ona da fırsat bulamıyorum :( )Çok uzun zamandır aklımı kurcalayan bir konuyu bugün yazmak istedim.

Baştan söyleyeyim, sadece içimdekileri ifade etmeye çalışacağım, yoksa kimseye kızmak, yargılamak vs.değil amacım.   Aslında bu deneyimi yaşamayan herkesin bakış açısı bu anlıyorum. Dışarıdan bakınca algılanışı farklı. Ama bu bakış açısı bende başka duygular uyandırıyor. İyisi mi yazıyım rahatlıyayım :)

Bu sadece benim bakış açım :  Çooooooooooooooook sıkıldım ...

Evet, insanların evlat edindiğimi duyduklarında gösterdikleri tepkilerden çok sıkıldım. Aslında zaman zaman çok eğlendirici olduklarını da itiraf etmeliyim. Bazen gülmemek için kendimi zor tutuyorum. Ama genel olarak sıkıldım. Kardeşim, ben size sezeryan yaptım dediğinizde ah yazıkkkk kıyamammmmm diyor muyum ? Normal doğum dediğinizde ne müthiş bir şey yapmışsın büyük sevap diyor muyum ? Tüp bebek , aşılama ya da doğal yolla hamileliğinizin sonucunda Anneliğinizde bir fark görüyor muyum ?  Hayır !

Neden evlat edindiğimi duyduğunuzda,  tarafınızdan sıradan bir Anne olarak kabul görürken birden Anneliğim özel oluyor ?

Diyebilirsiniz ki sende söyleme olsun bitsin.

İki nedenden dolayı hiç rahatsız olmadan bu ifadeyi kullanıyorum :

1) Ben de kendimi en az sizin hissettiğinizi kadar Anne hissediyorum. Sadece bebeğimi bana geliş biçimi biraz farklı o kadar. Bu konuda da en ufak bir rahatsızlığım yok. 

2) Neden yalan söyleyeyim ki, bir yalan arkasından bin bir tane yalan doğuracak. Buna enerjim yok ve bunu yapmayacak kadar da kendime ve size saygım var !

Neden insanlar, tüp bebek, mikro enjeksiyon, aşılama gibi ifadeleri rahatça kullanabiliyorlar da ben evlat edindim diyemiyorum ?

Sizden tek farkım doğurmamış olmam ise eğer merak etmeyin bence işin o kısmı hiç bir şey. Aslında her şey sonrasında başlıyor. Bir de şu açıdan bakın, sezeryan anneleri; bayıltılıyorsunuz ve her şey sizin bilinciniz tamamen kapalıyken olup bitiyor. Kendinize geldiğinizde kucağınıza bir bebek veriyorlar siz de benim bebeğim diye kabul ediyorsunuz.

Eeee, 9 ay karnımda taşımamam mı tek fark ? Ama bir anlamı varsa başvuru tarihimden itibaren kızımı kucağıma alana kadar tam 9 ay 10 gün bekledim. (Ne kadar manidar)  Ben de bir bebeği kucağıma aldım ve kabul ettim bu benim bebeğim diye. Olamaz mı? Sizden beni ayıran ne var ?

Bir de şu ifadeler var !  "Büyük sevap" "Cennetliksin" , en çok da bundan rahatsız oluyorum. Ne kadar utandığımı ve kendimi kötü hissettiğimi anlatamam.  Ki yeri gelmişken söyleyeyim ikisine de inanmam.

Bir evlat edindim evet. Ama asla işin sevap/cennet hesabını yapmadım. Kendimi de büyük bir şey,  öyle çok özel bir şey yapmış gibi hissetmiyorum. Ve insanlar bana böyle yaklaştıkça kendimden utanıyorum. Ben bir evlat istedim ve bu yolu tercih ettim, o kadar !!!!!

Beni sizden daha özel yapan hiç bir şey yok !!

Siz bir evlat istediniz. Oldu ya da olmadıysa gidip uğraştınız didindiniz, yaptınız.

Ben bir evlat istedim. Olmadı. Uğraşıp didinmedim,  bir evlat edindim.

Hepsi bu , aramızdaki fark bu.

Siz çocuğunuzu kucağınıza alınca ne hissettiyseniz, ben de aşağı yukarı onları hissettim. (Belki fazlasını da hissettim)

Siz nasıl onu koklamaya, öpmeye ve seyretmeye doyamadıysanız, ben de doyamadım.

Siz kaç gece uykusuz kaldıysanız en az o kadar uykusuz kaldım ve tıpkı sizin gibi kalmaya devam ediyorum.

Siz nasıl kimseyle paylaşamadıysanız, ben de paylaşamıyorum.

Siz hangi korkuları yaşadıysanız ve yaşamaya devam ediyorsanız, ben de onları yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum.

Uzatsam sonsuza dek sürer ama kısaca siz nasıl çocuğunuza aşıksanız ben de en az o kadar aşığım.

Sonuç olarak;

Siz ne kadar Anne iseniz ben de o kadar Anneyim.