Yeni bir ziyaretçimizden bir mektubumuz var. Görüyorum ki yaşananlar, korkular ve duygular hep aynı!
Hiç değiştirmeden, olduğu gibi yayınlıyorum.
"Merhaba,
Bütün kalbimizle bir bebeğin hayatimiza katilmasini istedik biz
esimle, fakat birbirimizle biraz gec bulustuk bu yuzden aceleyle kolay
yoldan yani biyolojik olarak anne baba olmanin her yolunu denedik.
Kolay yol diyorum cunku her anlamda isin kolayi bu, isterseniz
defalarca tedavi gecirin hala kolayi bu... Zor olan, yurek, emek ve
gercek manevi kuvvet isteyeni sizden dogmamis oldugu halde bir bebegi
sizin parcaniz olan ozguvenli bir insan yapmak! Bir magazada dunya
tatlisiymis ama size hic benzemiyor dediklerinde evet ayni babasi
diyebilmek, cin gibi bebeginizin birgun bunlari anlayip incinme
ihtimaline karsi akilli cevaplar dusunmek, bizim memlekette kendinden
olmayan dusmanligi vardir, bu yuzden olasi sosyal taaruzlara karsi
surekli strateji gelistirmek, yasal surecleri tamamlarken surekli
yurek agizda yasamak, ve saymakla bitmez zorluklarin yaninda gecirilen
tedaviler kolay kalir diye dusunmustuk o zamanlar, bu zamanlarda ne
kadar hakli oldugumuzu biliyoruz... Ama biz yurekliydik bu yuzden
kolay yolu zorlarken kizimizla nasil bulusacagiz belli olmaz diyerek
yaratana siginip, sosyal hizmetlere de basvurumuzu yapmayi ihmal
etmedik, bir suru zorluk ve proseduru vakti geldikce gogusledik. Zorlu
sinavlari ardi ardina verdik, veriyoruz ve eminim daha da verecegiz
asla pes etmeden. Senelerce icimde tasidigim his suydu benim, bir
cocugum vardi ve ben onu ariyordum... Ruyalarimda kucagimdaydi,
aglayarak uyaniyordum, burnumda kokusuyla...Heryerde ararken O'nu,
yaslandigini farketmedigim vucudumdan turlu iskencelerden gecerek
cikarmaya calisirken hep dua ettim neredeyse ve her kimse biran once
bulusmak icin...Zaman zaman umudumu kaybettigim gunler oldu ama
evladimiza kavusabilmemiz icin ne gerekiyorsa sonuna kadar ve tam
gununde yapmayi asla ihmal etmedik. Cunku ayni biyolojik saat gibi
bununda bir suresi vardi ve cok gec olma halinde yapacak hicbirsey
yoktu. Bu sebatimizin odulu cok buyuk oldu, tek kelimeyle mukemmel
olan kizimiza evliligimizin 29. ayinda kavustuk. Butun bebekler
cocuklar oyledir ama tevazu gosteremeyecegim bizimki mukemmel, bakip
bakip hayran kaliyorum. Yaratana, kavusmamiza vesile olan meleklere
duygularimi ifade edecek soz bulmakta zorlaniyorum. Annelik ruhunuza
bahsedilmisse eger, annelik bir yeniden dogus, annelik bir tamamlanma,
annelik hic bitmez bir yaratma hali, bir sevgi seli daha once hic
tatilmamis, yaratana yakinlasma, hep bir sukur hali...Bahsedilmemisse
eger 9 ay karninda tasima, dogurma ve sacini supurge etme olarak
gormenin cok kolay oldugu bir sey. Esimle ailecek hepimizin cok sansli
oldugunu dusunuyoruz, biz cok istedigimiz yavrumuza kavustuk,
kizimizda cok sevildigi ve istendigi ailesiyle birlikte... Kizimiz
bana oyle cok sey ogretti ki kavustugumuzdan beri gecirdigimiz 15 ayda
hem de daha 2 yasinda bile degil. Hergun ona tesekkur ediyorum, O
bizim hayattaki en kiymetli varligimiz, yasam sevincimiz, gelecegimiz,
gururumuz, birtanemiz..."
Yorum Gönder