Anne olmak bitmeyen bir öğrenme süreci :)

Evet Anne olmak böyle bir şey, her gün yeni bir şey öğrenmek...

Sabretmeyi öğreniyorsun mesela,

İnsanın karşılık beklemeyi aklından bile geçirmeden vermek isteyebileceğini, ve verdiği her şeyin az gelebileceğini...

Eğer ondan geliyorsa bir gülücüğün en güçlü antidepresan, en güçlü antibiyotik, en güçlü ağrı kesici olabileceğini,Bu büyüklükte ve bu şekilde bir sevginin var olabildiğini ve bu muazzam büyüklükteki sevginin her gün daha da büyüyebileceğini,

Bir insanı bazen kendinden bile kıskanabileceğini, ki ömrümde kimseyi kıskanmamış biri olarak !

Beyninin ve bilincinin en gizli kıvrımlarında depolanmış ne bilgiler olabildiğini ve ihtiyaç duyduğun anda saklandıkları yerden çıkıvereceklerini,

Ve daha neleri neleri....

Ben bugün yağmurun içime nasıl bir mutluluk verdiğini öğrendim. 42 sene yağmur sevmemiş biri olarak hem de ...

Sabah evden çıkmakta zorlandık biraz, malum 2 yaş sendromu namı diğer tribble two :)

Baktım dışarıda yağmur yağıyor, hadi kızım gel seninle şemsiye açalım ister misin dedim. Bizimki atladı hemen : Aç !

Ama açmak için çıkmamız lazım tamam mı dedim, ve beklenen oldu hemen ayakkabılarına koştu. Bir sabah krizini daha başarı ile atlatmanın verdiği huzurla çıktık evden. Kolumda çantam ve kızımın kreş çantası, kucağımda kızım olduğu halde şemsiyeyi tutup bir de bahçe kapısını açmam gerekince , hadi annecim sen tut şemsiyeyi dedim. Zaten şemsiyenin altında olmaktan mest olmuş kızım şemsiyenin sapına yapıştı ve fakat dik tutacak kadar güçlü olmadığı için tabi ki şemsiyenin sapı omzuma düştü :)

Yağmur damlaları kızımın ve benim yüzümüze ve saçlarımıza düşmeye başladı. O kadar hoşuna gitmişti ki , kızımın şaşkın ve mutlu kahkahaları ile kendimi kahkaha atarken buldum. İlk defa yüzüme damlayan yağmur beni iğreti etmemiş aksine kalbime mutluluk doldurmuştu. Arabaya kadar ikimiz de şemsiyeyi yüzümüzden uzak tutarak yürüdük. Kızım da ben de kahkahalarla gülerek hem de :)

Ve ben öğrendim ki, Anne olmak içinizdeki çocuğun yeniden hayat bulması da demek.

Ya da hep orada ama unutulmuş  çocuk yanınızı yeniden hatırlamak demek.

Ve ben kızım sayesinde bugün yağmurun insana mutluluk veren bir şey olduğunu ve onu sevdiğimi öğrendim.   :)