Yine bir uzun aradan sonra merhaba,

Sevgili arkadaşımdan uzun zamandır bir yazı bekliyordum. Sağolsun beni kırmadı. Kendisine çok teşekkür ediyorum.

Sevgili kızı, değerli meleğine kavuşmasının birinci yıl dönümünde bizimle duygularını paylaştı. Ve öyle bir cümle kurdu ki, iliklerime işledi benim.

"Bir bebeğin kaç Annesi oluyordu  ki ?"

Söyleyecek çok şeyim var ama şimdi çok konuşmayacağım. Sonra !  Bu yazı sevgili dostumun yazısı ! Okuyunuz, kendinizden de çok şey bulacaksınız ! Ben gözyaşlarıyla okudum.

Sevgiler...

 

Canım bebeğim


Doğar doğmaz seni kucağıma alamadım kavuşmak için biraz beklememiz gerekiyordu. Biz senin dünyaya merhaba dediğinden habersiz, sen ise dünyaya gelip olanlardan habersiz olup biteni anlamadan, biraz sabretmemiz gerekiyordu. Kavuşmamız sen dünyaya geldikten tam 5 ay 22 gün sonra oldu. Hiç beklenmedik anda gelen telefon yüreğimde kocaman bir sancı başlattı, şimdi ne yapmamız gerekiyordu?   Böyle bir durum insanın başına kaç kere gelirdi ki! Evet ben bekliyordum seni aylardır hatta yıllardır ama o çalan telefonla ne yapmam gerekiyordu? Prosedürler vardı yapmamız gereken bizi gerçekle yüzleştiren. Evet biz gerçekle yüzleştik şimdi ne yapacaktık arkamızı dönüp gidebilecek miydik?


Hayır tabi !


Sıra en önemli kısma seninle karşılaşma anımıza gelmişti.


Anneler bebekleriyle böyle mi kavuşuyordu?


İlk buluşmalar böyle mi oluyordu?


Burası hiç hastane odasına benzemiyordu ve etrafımızdakiler de doktor değildi.


Biz seni görmek istediğimizi söyledik. Tamam Annesine söyleyin hazırlasın getirsin dediler !!


Ne annesi dedim! Onun annesi ben değil miydim?  Şaşkınlığımla değişen cevap: Bakıcı Annesi dediler.


Bir bebeğin kaç tane Annesi oluyordu ki?

Taşıyan Anne, bakıcı Anne ve yüreğinde ilmek ilmek büyüten, ömür boyu canına can eden Anne !


Evet benim payıma düşen yüreğinde büyütmekti…

Seni getirdiler yanımıza. Sen kocaman bir gülümsemeyle karşıladın bizi, boncuk boncuk baktın ama ben şaşkın! Sen miydin benim yavrum? Dünyaya bizim için mi gelmiştin? O kısa sürede o kadar çok şey geçti ki aklımdan tüm duygular birbirine karıştı. Şimdi ne olucaktı ? Tekrar mı bizden cevap bekliyorlardı?


Evet, tabi ki evet. Sonsuza kadar evet !

İşte bizim doğum doğuş hikayemizde bu yavrum. Arkamızda koskoca bir yıl bıraktık. Sen bizim can kızımız oldun.  Dünya güzeli kızım iyi ki geldin, iyi ki bizi seçtin. Bana bu kutsal annelik duygusunu yaşattın, seni çok seviyoruz en kıymetlimiz.

 1. yılımız kutlu olsun hep bizimle kal (seni bize nasip eden rabbime şükürler olsun )


1 Yorumlar

  1. Sitenizi keşfettim ve aynı gün geriye doğru bütün yazıları okudum. İçime umut oldular. Kisaca anlatmam cok zor, hikayemi benim blogumdaki bu yazıyı okuyarak öğrenebilirsiniz. Göreceksiniz ki pek çok soruya zaten sizin blogunuzda cevap buldum ve evlat edinme fikrim git gide olgunlaşıyor. Yazılarınızı ve benim yazıma yorumları merakla bekliyorum. Sevgiler.
    http://anneolucam.blogspot.com.tr/2014/05/karanlk-gunler-sisli-dusunceler.html?m=1

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski