Ben bebekken bu memeden mama yiyordum dimi Anne !

Merhaba,

Biz nasıl söyleyeceğiz, ne diyeceğiz diye konuşa duralım diğer yandan hayat akıyor onlar büyüyor !

Sonra bir an geliyor pat diye bir laf ediyor kalıyorsunuz :)

Yonca bir süredir Ben bebekken..... diye başlayan cümleler kurmaya başladı.
Ben bebekken çorbayı çok seviyordum Anne.
Ben bebekken pepe'yi çok seviyordum Anne
Ben bebekken hiç ağlamıyordum Anne vs. vs. vs.
Ben de sen bebekken şöyle uyurdun, böyle yerdin, sen de bebektin, sen de kendin yiyemezdin vs. cümleleri daha sık kullanmaya başladım galiba, neyse...

Geçenlerde işten çok yorgun döndüm ve Yonca park diye tutturdu. Nasıl yırtarım diye düşünürken aklıma bir şey geldi. Hava sıcak zaten duş alıcam onu da banyoya sokucam, hadi beraber banyo yapalım mı diye sordum ?

Bizim ki havalara uçtu sevinçten (bu arada hiç beraber banyo yapmamıştık daha önce )
Sen beni yıka Anne, ben de seni ne dersin ?
Olur derim ne dicem :)

Küveti hazırladım, önce onu soydum, sonra kendim ...ve Yonca patlattı bombayı
- Aaaaa meme çıktı ! Ben bebekken bu memeden mama yiyordum !

O an yaşadığım şeye ZINK DİYE KALMAK denir sanırım. Hiç hazır değildim çünkü !
(Daha önce bir kaç kez arkadaşlarımı bebeklerini emzirirken görmüştü. Daha sonra da evde birkaç kez mememi açmamı istedi. Ben de açtım. Eğilip öptü... Onlar da öyle yapıyor sanıyordu çünkü :) Geçen ay bir arkadaşımın eşi doğum yaptı. Hastanede ziyaretine gittik. Bebek süt emiyordu ve Yonca Anne ne yapıyor ? diye sordu. Ben de Annesinden süt içiyor, karnı acıkmış demiştim.)

O an ben kendimi toparlayana kadar o başka bir şeyle ilgilenmeye başlamıştı bile. Ben de üstüne gitmedim. Bir cevap verememiştim.

Hafta sonu sıcaktan bayılmak üzereyken Yonca tutturdu yine beraber banyo yapalım diye. Benim de canıma minnet :)

Veee yine dejavu...

-Aaaa Memeeee, ben bebekken bu memeden mama yiyordum dimi Anne ?
- Hayır kızım, sen biberondan mama içiyordun. (Haha bu defa hazırdım :) )
- Ama şimdi büyüdüm artık biberondan içmiyorum, ben abla oldum !

İşte bu kadar basit :)
Neden diye sormadı, onun da zamanı gelecektir elbet. Travma yaşamadı. Üstünde durmadı. O saniye başka bir şeye odaklandı.
Doğal olalım, rahat olalım...
Her şey daha kolay olacak !
Bakalım bundan sonra ne gelecek :) O büyüdükçe her seferinde biraz daha zor olacak belki, ama ben artık korkmuyorum. Biliyorum ki ben rahat oldukça onun için sorun olmayacak.

Sevgiler....