Böyle bir seri yapmaya karar vermiştim. İlkini yapıp devamını getiremedim. Aslında günlük koşuşturma içinde neler atladım neler...
Geçen gün öyle bir şey oldu ki yazmadan edemiyorum.
Araba kullanıyorum, kızım arka koltukta jimlastik dersine gidiyoruz.
Durup dururken ne dese beğenirsin:
- Anne, sen çok güzel bir Anne oldun !
İşte bu duygu paha biçilemez ...
Daha fazla yazı bekliyoruz sizden... :(
YanıtlaSilÇok haklısınız ancak çok yoğun bir tempo ile çalışıyorum. Evde de kızım uyanıkken benim neredeyse hiç vaktim olmuyor. Genelde Kızımı uyuturken onun yanında uyuya kalıyorum :)
YanıtlaSilVakit yaratmaya çalışıyorum ancak şu sıralar çok zor :(
olsun ben yine ''acaba bugün yazı var mı acaba?'' diye heyecanla bakacağım sitenize... Birde merak ettiğim bir konu var ki eğer vaktiniz olursa onun hakkında tecrübelerinizi duymak istiyorum..Etrafınızdakilerin bebek ve sizin anneliğiniz hakkında şu anda ki tutumları, ilk zamanlarındaki tutumlarından olumlu ya da olumsuz değişimi var mı?
YanıtlaSilHayır yok !
YanıtlaSilİlk günler her yeni Anne gibi acemiliğim vardı ve durumu bilen yakın çevrem ve herkes inanılmaz destek oldular. Zaten benim acemiliğim de çok kısa sürdü. Bir iki gün sonra kendi içgüdülerimle hareket etmenin en rahat ve en keyifli yol olduğunu fark ettim. Daha sonra sosyalleşmeye başlayınca örn. kızım kreşe başlayınca ve bazı ailelerle kreş dışında da görşümeye başladığımızda önce beni biyolojik anne olarak düşündüler (ilk akla gelen bu çünkü :) ) Tabi ki ilk fırsatta evlat edindiğimi söyledim. Bundan sonra her hangi bir şey değişmedi aksine biz abartmayı seven milletiz durum pozitif yönde abartıldı bile. Kreş yönetimi ve öğretmenleri ilk günden beri evlat edindiğimi biliyorlar ancak hiç bir konuda bunu kullanmadılar ya da dile getirmediler. Herkes tarafından ben de diğer Anneler gibi , Anne olarak kabul görmüş biriyim anlayacağınız.
Sevgiler...
yine ben ve bir tavsiye isteği daha..evraklarımız tamam.. pztsi randevu alacağım... ilk karı-koca görüşmemiz olacak.. tavsiyeniz var mı? ya da bize ne soracaklar?
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilGeç dönüşüm için özür dilerim. İş yoğunluğu, kızın hastalığı derken fırsat bulamadım.
Randevunuzu aldınız mı ?
Tek tavsiyem olacak: Kendiniz olun, rahat olun Başka bir şeye gerek yok.
Aslında bu görüşme karşılıklı bilgilendirme şeklinde geçecek biraz. Prosedür ile ilgili daha çok. Size detaylı sorular soracaklar. Nasıl çocuk istediğiniz ile ilgili sorular da olacak . Rahat olun içinizden geldiği gibi cevap verin. Asıl sizinle ilgili görüşme ikinci görüşmede olacak. İkinci görşümede eşiniz ve sizinle ayrı ayrı görüşecekler. Bu görüşmede sizin ve eşinizin karakter yapınız ile ilgili sorular soracaklar.
Korkmanıza hiç gerek yok. Bizin ikinci görüşmemizde eşime sormuşlar: Eşiniz en çok neye sinirlenir ? Vallahi o bir tek bana sinirlerin başka bişeye kızdığını görmedim demiş :))))
duyunca şok olmuştum, ama sonuçta aldık kızımızı :)))
Gelişmelerden haberdar edin lütfen.
Sevgiler...
aslında tamda nasıl kullanmam gerektıgını cozemedım sıteyı heuz yenı uye oldum.. bızde evrakları tamamladık.. persembe gunune rendavu alacagım.. gercı ıstanbulda bakırkoy ruh ve sınır hastalıkları hastanesınden kurula gırmek ve kurul raporu almak uzun surdugunden henuz ruh saglıgı raporumuzcıkmadı ama sure dolmak uzere oldugu ıcın dıger belgelerı goturecegız bıze soylenıldıgı gıbı.. bır yanım cok korkuyor heycanlıyımda.. bu görusmeler nasıl oluyor.. kurul raporuna eslımı gırılıyor tek tekmı.. bır arkadasım evlat edındı bırlıkte gırdık cıktık dedı.. sosyal hızmetlerdekı bırebır gorusmelerde neler soruluyo ne oluyor.. sankı cok agır bır sınava gırıyorumda sınavdan kalacakmıs gıbı hıssedıyorum kendımı :(
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilHoş geldiniz :)
Sakın korkmayın, biliyorum çok zor ama sakin kalmaya çalışın. Siz ne kadar rahat ve sakin kalırsanız o kadar kolay olacak her şey, bana inanın tecrübe konuşuyor :))
Biz başvuru yaptığımızda ruh ve sinir hastalıkları hastanesinden rapor istemiyorlardı. Bu uygulama daha sonra başladı. Ancak yakın zamanda bu teste giren bir arkadaşımdan uygulama hakkında sizin için bilgi aldım. Önce eşinizle birlikte doktor randevusu alacaksınız. Doktorun yanına eşinizle birlikte giriyorsunuz. Durumu anlatıyorsunuz. Size yaklaşık 600 soruluk bir soru kitapcığı veriyorlar. Eşiniz ve size ayrı ayrı. Bir odada beraber testi çözüyorsunuz. Size raporu alacağınız tarihi söylüyorlar. O tarihte gidip doktordan sonucu alıyorsunuz.
Dikkat: Doktor size ters davranabilir sakin olun lütfen. Her şey testin parçası olabilir ;)
Sitede geriye dönük tüm yazıları okuyun. Detaylı olarak süreç nasıl işliyor sizden neler istiyorlar, görüşmeler nasıl oluyor hepsini yazdım. Yine de sormak istedikleriniz olursa seve seve yardımcı olurum.
Umarım her şey kolaylıkla ilerler. İyi haberlerinizi bekliyoruz.
Sevgiler
randevumuz yarın.. geç olmadı cevabınız yani..teşekkür ederim yardımlarınız için..çok heyecanlıyım beni bir görseniz dudağım ucuk içinde:( elbette sizi haberdar ederim...bana dua edin...:))
YanıtlaSilbu arad wilma hanım sizede bi ufacık tavsiye hiç korkmayın evet rapor olayı uzun sürüyo 3 4 kez gidip geliyorsun ama personel son derece yapıcı ve zorluk çıkartmıyorlar.bende yarın evraklarımızı tamamladık ilk görüşmeye gideceğiz..size görüşmeden sonra isterseniz ayrıntılı yazarım..
YanıtlaSilrandevumuz yarın.. geç olmadı cevabınız yani..teşekkür ederim yardımlarınız için..çok heyecanlıyım beni bir görseniz dudağım ucuk içinde:( elbette sizi haberdar ederim…bana dua edin…:))
YanıtlaSilyorumu iki kez yazmışım kusura bakmayın laf kalabalıklığı oldu bu arada ben hakketen çok heyecanlıymışım:)
YanıtlaSiloncelıke cvplarınız ıcın teşekkür ederım.. bız testlerı verdık.. bıze referans olarak istenılen numaralar aranacak zaten arandığını bılırsınız sonrasında kurul ıcın rendavu alın denıldı... yarına diğer belgelerı teslım edecegız.. bakalım artık kısmer korkmamak elde degğil.. tup bebek tedavım sırasında bıle bukadar endıselenmemıstım.. tekrar denemek ıstıyormuyum emın degılım.. ama bunda bır tesrlık çıkma olasılığı bıle yuregımı ağzıma getırıyor... kızıma kavuşmayı gerçekten cok ıstıyorum :(
YanıtlaSilDualarım sizinle. Herşey güzel olacak ;)
YanıtlaSilDualarım sizinle ;)
YanıtlaSilKızınıza kavuştuğunuzda bu günlere güleceksiniz ;) bana güvenin!
YanıtlaSilGörüşmemiz bitti..Randevu konusunda sıkıntılı bir durum yaşasakta genel olarak görüşme rahat geçti.Dediğiniz gibi karşılıklı bilgilendirme şeklinde geçti..Bir dahaki görüşme bizim evdeymiş..Bu konudada tecrübeleriniz isterim elbet:)
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilRahat bir görüşme geçirmenize sevindim. Bir sonraki görüşme yani ev ziyaretiniz de böyle rahat geçecek :)
Ancak benim bu konudaki tecrübem biraz kısıtlı, çünkü bizim ev ziyaretimizi kendi uzmanımız değil bir başka uzman yapmıştı ve ne yazık ki o da köpekten korkuyordu. Evimizde 3 numara bir terrier'imiz vardı (kızım geldikten iki hafta sonra vefaat etti :( )
O kadar korkuyordu ki, diken üstünde 5 dakika oturdu oturmadı evi jet hızıyla bir gezdi ve hemen gitti. Neyse ki onu araba ile bir yerden alıp, yine bir yere bırakmıştım ve yol boyunca bol bol konuşma imkanımız oldu.
Ev ziyareti sizi korkutmasın. Ufak tefek ikramlar hazırlayabilirsiniz ancak çok bişey yiyip içmiyorlar genelde. Siz yine de isterseniz hazırlıklı olun. Evinizin sosyal çevresine bakıyorlar, evinizin rutubet gibi olumsuz koşullara maruz kalıp kalmadığına bakıyorlar. Çocuk için tehlike yaratacak bir ortam var mı yok mu gibi noktaları kontrol ediyorlar. Bu arada bol bol sohbet edip yine karşılıklı bilgilendirme şeklinde geçiyor. Siz aklınızdakileri sorun rahat rahat. Onlar yanıtlıyor ayrıca sizin hakkınızda sizden bilgi alamaya devam ediyorlar. Yani korkacak hiç bir şey yok :)
Tek bi şey, sakın yakında gelecekler sanmayın. Bir iki ayda önce gelmeyecekler büyük ihtimalle. yaşadığınız ile göre de değişir ama İstanbulda en erken 3 ay sonra geliyorlar :(
Bu süre içinde sizin tek yapmanız gereken beklemek.
Bol sabır, sonu çok güzel ...
Sevgiler...
teşekkür ederim...biliyor musunuz bende farkettim de bir yılma oluştu oysa ne kadar istekli idim.. Bu prosüdürler beni bezdirdi galiba..Belkide daha ne gördünüz ki? diyeceksiniz ama ne bileyim belkide kimseye anlatamamamdan...sırtımın sıvazlanmamasındandır...yanımdayım deyip elimi tutan birinin olmamasındandır..insan annesini bu durumlarda daha çok arıyor:( tek tesellim sizinle olan yazışmalarımız... hele şu sıralar ben üvey evlat mıyım gibi yapılan şakalar.. üvey anne diye kahır edilenler daha bi çok yoruyor beni... beni anlıyorsunuz dimi..
YanıtlaSilSizi çok iyi anlıyorum. Ben de Annemi 9 sene önce kaybettim ve bu işlemler sırasında ve daha da önemlisi kızım geldikten sonra Annemi çok özlemeye ve ona daha çok ihtiyaç duymaya başladım. Sizi gerçekten anlıyorum ve ben sizin yanınızdayım. Bu bloğun amacı bu zaten ben bu yüzden buradayım.
YanıtlaSilSakın hiç bir şeyin sizi yıldırmasına izin vermeyin. Siz çok değerli bir şey için çabalıyorsunuz şu anda. Bundan daha güzel bir şey olabilir mi? Aklınızdaki korkular, hisleriniz, telaşınız, yılgınlığınız hepsi aslında normal duygular. Hepsini hepimiz yaşadık. Ama söyleyemedik. Bu kadar istediğimiz bir şey için beklerken korkularımız olduğunu söyleyemedik kimseye. Eee sen istedin denmesinden korktuk. Sen böyle düşünürsen nasıl anne olacaksın denmesinden korktuk. Oysa bilemedik ki , biolojik anneler de hamilelik süreçlerinde bir sürü korkularla savaşıyorlar. Onlar da aynı bizim gibi korkuyorlar.
Toplumdaki klişe söylemlere takılmayın. Ben üvey evlat mıyım diyen kendi düşünsün. Kendini toplumun alışılagelmiş üvey evlat tanımlamasına uyduruyorsa o kendi bileceği iştir. Sizin çocuğunuz üvey evlat değil ki, olmayacak da ! O sizin çocuğunuz, sizinle olmak için geldi dünyaya, sadece size geliş şekli biraz farklı o kadar. Bu böyle! Kimse bunu değiştiremez. Bunu asla unutmayın. Evladınıza kavuştuğunuzda bir sene sonra falan tüm bunlar artık anlamını yitirmiş olacak sizin için. Gülüp geçeceksiniz, güvenin bana. Ne zaman isterseniz ben hep buradayım.
Sevgilerimle,
TEŞEKKÜR EDERİM..:)) Yanımda olduğunuzu bilmek bana;inanın çok samimi söylüyorum;çok iyi geliyor..
YanıtlaSilHer zaman yanınızdayız. :)
YanıtlaSilSevgiler....
O paha biçilemez duyguları hemen not etmek lazım sanırım, yoksa günlük koşturmada unutulup gidiyor. Ben de pek yapamıyorum, ama o an hemen bir kağıt parçasına yazıp çantama atıyorum - ki sonra kızımın hatıra defterine yazayım. Çantam/çekmecem ufak tefek not dolu :) bir de konuşması gelişirken dile getirdiği komik laflar var, onları da unutuyoruz zamanla. Benimki "çünkü" yerine "tüntü" dedi uzunca bir süre.
YanıtlaSilGeçenlerde de aynen sizin kızınız gibi "annecim, sen tot düzelsin" (çok güzelsin) dedi, bende de sizin gibi aynı paha biçilemez hisler tabi :)
Sonraki yorumları da okudum biraz aşağıya doğru.
İşin doğrusunu söylemek gerekirse, ben o başvuru ve bekleme sürecini ve ayrıntılarını neredeyse hiç hatırlamıyorum şimdi artık. Ya "bu sadece bir formaliteler serisi ve süreç" diyerek o zamanlar çok fazla kafama takmadığım için, ya da sonrasında kızımla geçirdiğim zamanlar herşeyi unutturduğu için. Ama bana da soranlar oluyor hep, süreç çok zormuş, çok bekliyormuşsun, vs. diye. Ben öyle hissetmediğim için herhalde, "yooo, gayet normaldi, biraz sabırla bekleyince herşey çok hızlı akıp gidiyor" diyorum...
Çok haklısınız , ama işte her zaman olmuyor. Ben bu konuda biraz özürlüyüm galiba. Bu blog da olmasa yazdığım hiçbir şey yok :(
YanıtlaSilYonca'da hastası olduğu ayakkabıya uzun süre apkı dedi :) Şimdilik hazırlıyorum , hala bir hatıra defterimiz yok ve yazamıyorum.
(Şimdi sayenizde galiba bir yere kaydetmiş oldum :) )
Süreçle ilgili de aynı sizin gibi düşünüyorum. Bunu bir çeşit hamilelik süreci gibi düşünmek lazım. Sadece süresi biraz belirsiz. Bu süreç bitecek ve yavruma kavuşacağım diye düşünmek ve sürecin tadını çıkarmak lazım. O zaman her şey çok kolay ve hızlı ilerliyor ;)
YanıtlaSilHer zaman yanınızdayız
YanıtlaSil:)
Yorum Gönder