Melek'ten haberler ;)

Merhaba,

Daha önceki yazımda bir arkadaşımın Koruyucu Ailelik ile ilgili bekleyişinin sona erdiğinden bahsetmiştim.

Tam bir hafta önce bugün artık 2 kişi olarak çıktıkları evlerine 3 kişi olarak döndüler :) Yuvada adaptasyon için geçirdikleri 4 günün sonunda artık Yuvasında :)

İlk günden eve gelişine ve sonrasında olanlardan kısaca bahsetmek istiyorum.

Yuva'da geçirdikleri ilk gün çok sessiz, kucaktan inmek istemeyen, güvensiz bir tavrı vardı (çok normal değil mi ?)

İkinci gün, yine kucakta olmak istiyor, sarılmak istiyor ancak biraz daha güler yüzlü ve bir miktar daha sakindi.

Üçüncü gün, gülmeye, hareketlenmeye, Anne - Baba kelimelerine tepki vermeye ve tekrarlamaya başladı.

Son gün, koşup oynamaya, götürdüğüm kitaplara ilgi göstermeye, Anne - Baba demeye, getir götür gibi taleplere doğru tepkiler vermeye başladı. :)

Yuvadan ayrılırken ağlamadı. Eve akşam geldiler. Uykusu geldiğinde kedi gibi Annesinin kucağına tırmanıp omuzunda 5 dakikada uyudu. Yatağına yatırıldı ve sabaha kadar sorunsuz bir gece geçirdiler.

Evlerindeki ikinci gün ve sonrasındakiler de aynı şekilde sorunsuz ve telaşlı geçti. (Tabi ki birbirlerini tanıma süreci biraz meşakatli ama öyle büyük bir sorun yok)

Fark ettik ki, kendisi ile hiç konuşulmadığı için dil gelişimi çok zayıf. Sadece konuşmak için değil aynı zamanda bizim söylediklerimizi anlaması da ! Zekasında değil Türkçesinde sorun var :)

Örn. Suyunu getir dediğinizde neyi getireceğini bilmiyor ! Çünkü kendisine içtiği şeyin su olduğu öğretilmemiş.

Şimdi hızlıca Türkçe öğrenmesi gerekiyor :)

Ancak tüm oyuncaklara ve kitaplara müthiş bir ilgisi var. Bir kaç tekrardan sonra hemen öğreniyor. Çok hareketli, çok güler yüzlü, çok akıllı :)

Anne - Baba diyor ve çok güzel söylüyor :) Annesine çok düşkün, evde o varsa kimsenin yüzüne bakmıyor ;) İlk günler benim de kucağıma hevesle atlarken şimdi kucağıma aldığımda Annesine gitmek istiyor :) 

İlk günlerdeki uysallığı yavaş yavaş yerini haşarılığa, yemek seçmelere, ayak diremelere bırakmıyor değil :) Ama sanırım normal olanı da bunlar zaten. Tam olması gerektiği gibi, çocuk gibi davranmaya başladı. Şu anda 1,5 yaşında ve üstelik şu anda 2 yaş sendromunun da başında :0

Tek sıkıntısı kendisini nasıl ifade edeceğini bilememesinden kaynaklanıyor ( Ya da kendisini ifade etmek için öğrendiği tek yol olan bağırmak, vurmak ve ağlamak dışında bir yol bilmemesinden ) Ancak bu bile çok sık yaşanmıyor. Ve aralarındaki o büyük ve her gün daha  da büyüyecek olan sevgi ile kendi dillerini de geliştirecekler ve her şey çok daha kolay olacak.

Şimdi bir bebek gibi  tek tek her şeyi anlatıyor Annesi ve o zehir gibi aklıyla hemen öğreniyor. Çok kısa zamanda tüm açığını kapatacak hiç şüphem yok...

Arkadaşımın yaşadığı mutluluğa ve sevgili Meleğinin her gün onun sevgisi ile değişimine,  gelişimine ve mutluluğuna tanık olmak da bambaşka bir mutlulukmuş.

Bunları neden mi yazdım,

Yaşı büyük olursa sorun yaşarım aman bebek olsun ben büyüteyim diye düşünen varsa eğer söyleyeyim öyle atla deve değilmiş. Büyük sorunlar falan yokmuş. Yaşı büyük de olsa sevgi gören her çocuk yumuşuyor, açılıyor ve gelişiyormuş. Ve o Yuva'larda ! sadece sevgiye muhtaç çoooooook çocuk varmış.

Sevgiler...