Bu gece, hiç beklemediğim bir anda, yatakta o beklenen konuşmayı yaptık. Öyle kendiliğinden, planlamadan, kasmadan, aniden, ama bir o kadar doğal, rahat, duygulu, sevgi dolu bir konuşma oldu.
Yoncayla neşeli bir ses tonu ile ve gülerek konuşmaya özellikle dikkat etsem de itiraf ediyorum karanlıkta o görmeden gözlerimden sessiz göz yaşları da aktı. Gariptir çok duygulanmış da olsam bir o kadar da rahattım.
Şu anda hala o duygusal yoğunluk içerisindeyim. Arada gözyaşlarım akıyor. Hatta sanırım yazarken de ağlayacağım ama çok rahatladığımı da itiraf etmeliyim. Üzerimden bir yük daha kalktı şimdi.
Konuşmayı anlatmanın bir yolu yok. Bu nedenle siz dialoglarımızı oluğu gibi yazıyorum. Buyurun...
Bu gün yorucu bir gün geçirdik. Sabahtan akşama kadar açık hava, park, bisiklet, top vs. derken hepimiz epey yorulduk. Yonca da banyodan sonra saat 8.30 da yatalım diye tutturdu. Kitap okundu , ışık kapandı fakat Yonca bir türlü uyumadı. Saat 9 'a doğru ben Yonca'ya sarıldım ve okşamaya başladım ve konuşmamız başladı.
- Bugün seni çok üzdüm mü Anne?
- Hiç üzmedin Yonca'm. Sen beni üzmezsin ki. Seni çok seviyorum Yoncam, öyle çok ki anlatamam. İyi ki benim kızım olmuşsun. İyi ki bize gelmişsin... (Uzun zamandır söylememiştim bunu )
- Gelmek mi ? (Gülerek kollarını iki yana açtı ve doğrulup oturdu) Anne ne gelmesi, ben senin karnından çıktım ya hastanede...
- Sen benim karnımdan çıkmadın ki Yoncacığım, bunu konuşmuştuk ya seninle... Bazı bebekler başka ablaların karnından çıkar ve annelerinin yanına gelirler
- Anne bana anlatsana
- Neyi anlatayım ?
- Bebekleri ?
- (Gün bugünmüş demek ki , derin bir nefes aldım) Bebekleri mi anlatayım Yonca, yoksa seni mi ?
- Beni anlat anne. (Bu arada yeniden yattı, bana sokuldu, başını omuzuma koydu. Ben de ona sarıldım)
- Sen başka bir ablanın karnından çıktım bebeğim. Biz de seni arıyorduk. Sonra bir gün Müge Teyzen beni aradı. Kızınızı buldum çabuk gelin dedi. Koşa koşa senin yanına geldik. 2 aylıktın. Bizi görünce öyle güzel güldün ki bize...
- Böyle mi anne (çeşitli gülme şekilleri yaptı)
- Evet kızım, çok güzel güldün bize. Ben de seni kokladım, kokladım, sarıldım, öptüm... Seni o kadar çok beklemiştik ki çok mutlu olduk. Seni evimize getirdik ve hep çok sevdik. Sen ne zaman ağlasan ben seni kucağıma alıp sarıldım sana sen de hemen susup güldün bana. Seni o kadar çok seviyoruz ki sana anlatamam Yonca'm
- Bir daha anlat anne
- Sen başka bir ablanın karnından çıkıp bize geldin Yonca'cığım.
- Hayır Anne öyle değil, hepsini anlat.
- Bir gün Müge Teyzen bizi aradı. Kızınızı buldum çabuk gelin dedi. Çok çok çok sevindik Yonca. Hemen gittik Müge Teyzenin yanına. Bize senin nerede olduğunu söyledi. Koşa koşa gittik. Bir bakıcı abla seni bize getirdi. Öyle güzeldin ki anlatamam. Bizi görür görmez bize bir güzel güldün ki Yonca... Baban da ben de çok mutlu olduk. Dedik ki, Yonca bizi tanıdı. Çok sevindik. Sana sarıldım, kokladım kokladım, öptüm seni. Hemen evimize geldik.
- Ben ağlayınca da sen beni kucağına aldın değil mi?
- Evet kızım, sen ne zaman ağlasan ben seni kucağıma aldım, sarıldım sana sen de hemen sustun güldün bana. Seni çok seviyoruz kızım. O kadar mutluyum ki benim kızım olduğun için.
- Ben de seni çok seviyorum Annecim.
Bir kaç dakika sessizlik oldu. Uyuyacak mı derken ...
- Anne benim karnımda bebek var mı ?
- Yok tabi ki Yonca'cığım.
- Çok büyümem lazım değil mi ?
- Evet kızım. Büyüdüğün zaman, Anne olmaya hazır olduğunda istersen senin de karnında bebek olacak.
Yine sessizlik. Artık uyuyacak derken...
- Anne nasıl oluyor?
- Ne, nasıl oluyor Yonca ?
- Bebekler... karında nasıl yaşıyorlar?
- Hani göbek deliğin var ya,herkesin var.İşte orada bir kordon vardır karnında olduğun kişi ne yerse o kordonla bebeğe geçer ve beslenir, büyür , gelişir ve hazır olduğunda da doğar.
- Ve sonra sahiplerine mi verirler?
- Sahipleri olur mu Yonca'm. Annelerine verirler. Bazı bebekler o ablanın yanında kalır ve o abla annesi olur. Bazı bebeklerin de Annelerini bulup onlara verirler.
- Nasıl ?
- Doktor amcalar bebekleri doğduktan sonra iyi bakılacakları bir eve gönderirler. Bebekler orada Anne-Babalarını bekler. Anne-Babaları bulununca da evlerine giderler.
- Bebekler nasıl çıkarlar karından ?
- Doktor amcalar yardımcı olur
- Ne yaparlar?
- Ameliyatla alırlar
- Acır mı ?
- İğne yaparlar acımaz
- Sen korktun mu ?
- Neden korktum mu?
- Karnındaki bebeği alırlarken
- Yoncam sen benim karnımdan çıkmadın, başka bir ablanın karnından çıktın.
- Senin karnında hiç bebek oldu mu ?
- Hayır olmadı
- (Ağlamaklı bir sesle) neden?
- Olmadı işte Yonca'cığım. Bazen bir şeyler olsun istersin ama olmaz.
Ağlayacak gibi oldu
- Bu üzücü bir şey değil Yonca'cığım. Bütün kadınların karnında bebek olmak zorunda değildir. Ben seninle çok mutluyum. Seni o kadar çok seviyorum ki ... Sen benim kızımsın ben de senin annenim. Karnımda bebek olmak zorunda değil.
Ağlamakla ağlamamak arasında bir sesle ama kesinlikle ağlamaya yakın
- Keşke Anne .... (mızıldanmaktan gerisi gelmiyor)
- keşke ne Yoncam?
- Keşke benim , ben....
- Keşke benim karnımda mı olsaydın ?
- Hayır, keşke....
- Keşke karnımda bebek mi olsaydı? (soruları ben soruyorum çünkü devamını bir türlü getiremiyor)
- Hayır
- (Zaten tüm bu konuşma süresince sarılıyordum ve sürekli öpüyordum ama biraz daha sarılıp bir daha öptüm) Canım kızım belki ağlamadan söylersen daha iyi anlarım. Şu anda seni anlayamıyorum.
- An-ne keş-ke ben, ben-im kar-nım -da da bebek olma-sa
- (güleyim mi, ağlayayım mı ! Ki arada sesiz gözyaşları sel olmadı değil) Yonca'm senin karnında bir bebek yok henüz. Büyüdüğünde eğer istersen olur, istemezsen olmaz. Sen şimdi düşünme bunu.
Sarıldı sıkı sıkı
- Seni çok seviyorum Anne. Başka kimseyi sevmiyorum. Sadece seni
- Babanı?
- Evet babamı da seviyorum. Başka kimseyi sevmiyorum.
- Biz de seni çok seviyoruz Yonca'cığım. Benim kızım olduğun için çok mutluyum. İyi ki varsın. Sen benim bir tanemsin. Her zaman senin yanında olucam, seni hep çok seveceğim. Seni çok seviyorum canım benim.
- Beni hiç bırakma
- Seni hiç bırakmam Yonca'm, bırakır mıyım hiç ? Sen hiç merak etme. Ben hayatım boyunca hep yanında olacağım.
- Ama parkta yanımda durmuyorsun. Ben kaydıraktan kayarken yanımda ol. Aşağıda bekle bana sarıl olur mu ?
- (Sımsıkı sarılıp) Olur tabi Yonca'cığım, olmaz mı... Sarılırım tabi. Sen nasıl istersen
Bu konuşmadan sonra uyuyacağını düşündüm ancak uyumak istemiyorum diye ağlamaya başladı. Odadan çıkmak istedi. Salona gittik. Ben kanepeye uzandım o da benim kucağıma yattı. Biraz çizgi film izlemek istedi ve sonra saat 10 civarı kucağımda uyuya kaldı.
Çok uzun oldu farkındayım ancak başka türlü yazamazdım. Bundan sonrasını ben de çok merak ediyorum. Ama en zor kısmı bitti diye düşünüyorum.
Gelişmeleri yazacağım tabi...
Sanırım bu gece bana uyku yok.
Sizlere iyi geceler, sevgiler...
Canım canım seni çok seviyorum?
YanıtlaSilBen de seni çok seviyorum Ablacığım. Çok özledim
YanıtlaSilbirkaç ay önce kızımla yaptığımız konuşmayı okur gibi oldum.. başka ablanın karnından çıkmak dışında sohbetin gidişatı aynı.. onu da sormadığı için anlatmadım. ne sorarsa onu yanıtlıyoruz ya, en sonunda sorduğu "anne bazı bebekler annelerinin karnından çıkıyor ya, oraya nasıl giriyorlar onu bilemedim" oldu :)
YanıtlaSilhep kucak kucağayız da kendini şöyle sımsıkı kucaklatmak, öptürmek isteyince "anne ben iyi ki geldim. iyi ki sizin çocuğunuz oldum" diyor ki dünyalara bedel bu söz..
sevgilerle...
Merhaba,
YanıtlaSilBiz de Yonca'nın geçen yaz sorduğu "Bütün bebekler Annelerinin karnında büyür değil mi?" sorusuna karşılık olarak bazı bebekler başka ablaların karnından annelerine gelir cevabını vermiştik. Yani sorduğu için ve sorduğu kadar.
Yonca böyle zamanlarda direkt gelip bana sarıl, bana çiçeğim de, meleğim de, kelebeğim de ... vs. gib talebini söylüyor :)
Ama boynum sımsıkı sarılıp "Seni çok seviyorum Anne'ciğim, iyi ki benim Annemsin" dediğinde de dünyalar benim oluyor.
Allah bir ömür mutlu etsin hepsini...
Sevgiler
İnşallah bende meleklerimle bu konuşmayı yapabilirim, Allah yardımcımız olsun...
YanıtlaSilwowwww. tüylerim diken diken oldu. allah kızınızı size bağışlasın yoncanızı.canım kuzum benim.kıyamam ben o meleğe.öpün benim içinde.olurmu.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Zevkle :)
YanıtlaSilKorkmayın ne olur. Yapacaksınız, beklemediğiniz kadar kolay olacak ve çok hafifleyeceksiniz.
YanıtlaSilSevgiler
Ağlayarak okudum yazdıklarınızı. Ne kadar rahatladığınızı tahmin edebiliyorum. Darısı benim başıma inşallah. Yüreğim ağzımda bekliyorum her an. 3 yaşında benim kızımda. Henüz bişey sormadı. İnşallah bizde güzel atlatırız bu aşamayı.
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilEvet çok rahatladım. Ne zaman soracak, ne soracak diye beklemek çok geriyordu insanı. :)
3 yaş çok erken. Daha başlamaz soruları. Ama hazırlanın yavaş yavaş, siz rahat olun çok rahat atlatırsınız umarım.
Sevgiler
Sizi canı gönülden kutluyorum.. Umarım bende sizin kadar rahat anlatabilirim.. o günün geleceğini düşündükçe yüreğim içime sığmıyor.. Nasıl olur bilmem ama.. Benim oğlum da 4,5 yaşında.. Yoncayı ve sizi yürekten kucaklıyorum..
YanıtlaSilMerhaba
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim öncelikle.
Eminim siz de kolaylıkla atlatacaksınız yeter ki rahat olun, korkmayın.
Bu yas artık sorgulamaya başladıkları yaslar. Bundan sonra algıları da çok acık olacaktır. Her sözünüz, her tavrınız bundan sonraki süreçte sizin destekçiniz olacaktır.
Sevgiler
Yorum Gönder