Geçen hafta Yonca'nın en yakın arkadaşı (ki artık tanıyorsunuz) Kuzey'in annesi beni aradı. Çok heyecanlıydı.
Biliyor musun ne oldu? Umarım doğru bir şey yaptım, çok heyecanlandım dedi ve başladı anlatmaya.
Kuzey ile birlikte sinemaya gitmişler. Bir önceki hafta da aynı filme biz de Yoncaya gitmiştik. Sinemada Kuzey ve Annesi arasında aşağıdaki diyalog gerçekleşmiş.
K - Anne biliyor musun Yonca 'da bu filme gelmiş ?
K.A.- Evet biliyorum.
K- Anne biliyor musun Yonca Annesinin karnında değilmiş ?
(Kuzeyin daha önce bana sorduğu soru hakkında bir yazım vardı. Okumayanlar için burada)
K.A- :o Biliyorum Kuzey, olabilir. Bazı bebekler Annelerinin karnından gelir, bazı bebekler başka ablaların karnından annelerine gelir.
K- Ben senin karnında mıydın Anne?
K.A- Evet Kuzey, sen benim karnımdaydın.
Kuzey başka soru sormamış. Annesi çok heyecanlıydı, doğru bir şey mi yaptım ? Umarım yanlış bir şey söylemedim. Ama senden böyle duymuştum, o geldi aklıma hemen ben de söyledim dedi. Kendisine teşekkür ettim. Kesinlikle doğru bir şey yapmıştı.
Böylece Kuzey benden duyduğu şeyi en güvendiği kişiden, Annesinden onaylatmış oldu. Ve artık Yonca'nın benim karnımda olmaması gerçeği onun için normalleşmiş oldu. Daha sonra Yonca ile Kuzey bu konu hakkında konuşurlarsa Kuzey Yonca'nın canını acıtacak bir şey söylemeyecek. Yonca'da en yakın arkadaşından kendi durumunun normalliğini görecek !
Bu olay bana gösterdi ki, başından beri evlat edindiğimi saklamamakla çok doğru bir şey yapıyorum. En yakın çevremden dahi saklamış olsaydım eğer aşağıdaki senaryolar gerçekleşecekti.
1) Kuzey bana "Şehnaz teyze, yonca senin karnına ne zaman girdi ?" diye sorduğunda bir yalan daha söylemek zorunda kalacaktım. Üstelik bu yalanı kızımın yanında söylemiş olacaktım ki en kötüsü de bu olacaktı. Yonca bunu hiç unutmayacaktı ve daha sonra ona söylediğim her şeyde bunu sorgulayacaktı.
2) Kuzeye yine aynı cevabı verebilirdim. "Yonca benim karnıma hiç girmedi Kuzey"ciğim " Amannnn, çocuk işte bunu mu hatırlayacak der geçerdim. Sonra aradan iki ay geçer ve Kuzey bunu yine Annesine söylerdi. Ülkemizde kimsenin aklına ne yazık ki böyle bir durumda evlat edinme gelmediği için Annesi ona muhtemel şu cümleyi kuracaktı:
- Olur mu hiç öyle şey, bütün çocuklar Annelerinin karnında büyür ve dünyaya gelirler. ! Saçmalama...
Kuzey ilk fırsatta bunu Yonca'ya söyleyecekti ve Yonca ağlayarak bana gelecekti...
Biz ne kadar bilinçli olsak ta, bu konuya ne kadar hassas baksak ta, ne kadar bu konuyu normalleştirmeye çalışsak ta, kabul edelim bizim dışımızda ve bizim kadar önemli faktörler de var. Eğer yakın çevreniz, hatta çocuğunuzun devam ettiği kreş ya da okul bu konuda bilgi sahibi değilse, çocuğunuzu korumak adına onlardan saklamışsanız eğer, bilin ki daha çok risk altındasınız. Bu yaşadıklarımız bunun kanıtıdır.
Her önünüze gelenle özelinizi paylaşın demiyorum size. Yonca'nın çok okulda çok sevdiği arkadaşlarının bazılarının aileleri Yonca'nın evlat edinildiğini bilmiyor mesela. Ben de seçiyorum söylerken. Ancak sakladıklarım söylediklerimden az ! Şu sıralar Yonca için yeni bir okul arayışındayız. Her görüşmede evlat edinme ile ilgili yaklaşımlarını sorguluyorum. İçime sinmeyen bir durum varsa okulu ne olursa olsun hemen listeden çıkarıyorum.
Çevrenizi bilgilendirin ve bilinçlendirin lütfen.
İnanın işler sizin için daha kolay olacak.
Sevgiler
Yorum Gönder