Mayıs ayında Yonca'nın hamile bir bayan görmesi üzerine aramızda geçen diyaloğu yazmıştım. Okumayalar için burada.
O günden bu yana Yonca konu hakkında tek kelime etmemişti. Ta ki geçen hafta pazar gününe kadar...
Pazar günü Yonca ile birlikte Yıldız parkına gittik. Bir arkadaşım da bebeği ile birlikte bize katılacaktı. Parka girdiğimizde "İşte geldik. Biliyor musun, biz seninle daha önce de bu parka gelmiştik. Sen daha küçücük bir bebektin" dedim. Bunun üzerine aramızda aşağıdaki diyalog gelişti.
B- İşte geldik. Biliyor musun, biz seninle daha önce de bu parka gelmiştik. Sen daha küçücük bir bebektin :)
Y- Neva'da annesinin karnında yaşıyordu değil mi Anne ?
(Neva üst komşumun kızı. Yonca 6-7 aylıkken buraya üst komşum ile birlikte gelmiştik ve kendisi hamileydi !)
B- Evet kızım
Y- Yani hamileydi
B- Evet kızım
Y- Bütün bebekler Annelerinin karnında yaşarlar değil mi Anne?
B- Hayır kızım. Bazı bebekler Annelerinin karnında yaşarlar, bazı bebeklerse başka ablaların karnından Annelerine gelirler :o
Kısa ama ömürlük bir bekleyiş sonrasında
Y- Anne burada salıncak var mı ?
Son derece doğal gelişen bu konuşma sonrasında Yonca herhangi bir tepki vermedi. Gayet doğal bir sohbet başka konuya kaydı ve o konuda devam etti.
Sanırım aldıkları bilgiyi önce kaydediyorlar, düşünüyorlar ve zaman zaman teyit ettiriyorlar. Derken bu konuşmanın üstünden 3 gün geçti. Eşim iş seyahatine gitti. Biz de Yonca ile kaçamak yapıp dışarıda yemek yedik. Yonca bir yandan yemeğini yiyor bir yandan yeni aldığımız Lego'sunu yapmaya çalışıyor. Bir ara yan masaya bir çift geldi. Bayanın kucağında 2 aylık kadar olduğunu tahmin ettiğim bir bebek var.
Yonca bir süre bebeğe baktı, ben de "ne kadar tatlı değil mi Yonca ?" dedim. Yonca suratını şekilden şekile sokarak neşeyle "bebekler böyle bakıyor Anne" dedi ve diyaloğumuz aşağıdaki şekilde devam etti :
B- Sen de bebekken benim kucağımda böyle bakıyordun etrafa :) Başını benim omzuma yaslıyordun aynı böyle, ben de sana sarılıyordum :)
Y- Ben de senin karnında yaşadım değil mi Anne ?
B- Hayır bebeğim. Sen benin karnımda yaşamadın.
Bekledim. Başka bir şey sorar mı diye ama o Lego'larını yapmaya kaldığı yerden devam etti. Sanki bu konuşma hiç olmamış gibi.
En önemli kural sadece sorduğu zaman sorduğu kadarına cevap vermek. Ben nereden geldim deseydi başka bir ablanın karnından bize geldin diyecektim. Ancak demedi. Şimdilik bekliyoruz. O da, ben de ...
Ama üzerimden bir yük kalktı doğrusu. Çok rahatladım. Ne zaman soracak, nasıl olacak diye beklemek büyük stresmiş. Sordu, yanıtladım. Oh be !
Bir yerinden başladık, zamanla bunu arkası gelecek, biliyorum. Ama yaşadıkça görüyorum ki ben rahatsam o da rahat !
Hep söylediğim gibi...
Sevgiler...
Yorum Gönder