Beklenen konuşayı yaptığımız gece Yonca bir kez daha uyandı ve yine kucağımda yatmak istedi. Gece 3.30 civarında artık ikimiz de uyumuştuk. Uyurken aklımdaki son şey nasıl bir güne uyanacağımız sorusu idi...
Sabah Yonca ışıl ışıl gözlerle gülerek uyandı. Bizim her sabah yatakta bir 5-10 dakika oynaşma huyumuz vardır. Sarılırız, öpüşürüz, koklaşırız falan ;) Ben yine Yoncanın sırtını okşarken Yonca sordu:
- Anne, adı neydi o ablanın ?
- Hangi ablanın kızım ?
- Hani ben karnında büyümüşüm ya ...
- Bilmiyorum kızım.
- Müge miydi ?
- Ah, sen Müge teyzeni mi soruyorsun ?
- Evet
- Ama Yonca sen Müge Teyzenin karnında büyümedin ki! Müge Teyzen senin için bizi, bizin için seni buldu. Sen onun karnında büyümedin kızım.
Başka bir şey sormadı sonra. Biraz oynadık falan, sonra tabi sabah rutinimiz başladı. El yüz yıkama ve diş fırçalama vs. Banyoda yüzünü yıkadıktan sonra
- Anne , ben Müge Teyzenin karnından çıktıktan sonra..
- Yonca'cığım sen Müge Teyzenin karnından çıkmadın. Müge Teyzen bizim birbirimizi bulmamızı sağladı. Yani bizi senin için o buldu.
- Peki anne, beni almadan önce evimizi mi hazırladınız ?
- Hayır canım, bizim evimiz vardı zaten. Bu evin içinde yaşıyorduk. Sadece sen eksiktin. Seni arıyorduk. Müge Teyzen de bizim için seni buldu.
- Peki ben nerede yaşıyordum ?
- Canım, hani seninle evine gelmeden önce .... teyzenlerle Meleksu 'nun yanına gitmiştik hatırlıyor musun ?
- Evet
- Sen bana orada sormuştun hani, burası Meleksu'nun okulu mu diye. İşte orası Meleksu'nun annesini beklerken yaşadığı yerdi. Sonra ...... Teyzen, yani annesi onu aldı evine getirdi. İşte orada yukarıda başka kardeşler de vardı Annelerini bekleyen ve onlara bakan ablalar vardı. Sen de onun gibi bir başka evde yaşıyordun. Bende fotoğrafları var , eğer istersen akşam geldiğinde gösterebilirim.
- Şimdi göster Anne
Ama ne yazık ki, eşim işe geç kalacaktı ve PC den arayıp bulup gösterecek zamanım yoktu.
- Okula geç kalacaksın canım, arayıp bulmam lazım, eve geldiğinde gösteririm tamam mı ?
- Tamam.
Ve güle oynaya okula gitti. Uyandığı andan itibaren şükürler olsun ki çok neşeliydi. Acaba gün içinde okulda nasıl sorusu beni kemirmeye devam etti gün boyunca. Okululun da en azından gözlemlemeleri ve davranış değişikliği olursa bana haber vermeleri açısından haberi olması gerektiğine karar verdim. Ayrıca ben bu durumda okuldaki ilgili öğretmenlerinin benim takım arkadaşlarım olduğunu düşünüyorum. Bu nedenle saat 2 civarı okulu aradım. Durumu anlattım. Okulda şu ana kadar bir farklılık gözlemlemediklerini söylediler. Bir sorun tespit ederlerse bana haber vereceklerini söylediler. Akşam alırken de son derece neşeliydi ve okulda çok iyi vakit geçirdiğini söyledi öğretmenleri.
Eve geldiğimizde bekledim. Yonca acaba fotoğrafları soracak mı diye. Ancak Yonca unutmuştu :) Ben de yeniden konunun üstüne gitmemeye karar verdim.
Sanırım şu anda tüm bu bilgileri özümseme sürecinde. Bir sonraki soruya kadar şimdilik konu kapandı sanırım.
Ancak Yonca'nın sabahki neşesinden şunu hissettim. Sanki o da rahatladı ve aramızdaki ilişkide fark etmediğimiz bir duvar varmış aramızda da artık o duvar kalkmış gibi...
Kendisi de evlat edinmiş bir arkadaşım bana çok hoşuma giden bir şey söyledi:
"Bu konuşmalar da bizim doğum sancılarımız"
Evet, bu konuşma ile Yonca ile aramızdaki Ebeveyn - Çocuk ilişkisi en saf, en duru haliyle yeniden doğdu...
Sevgiler
Çok bilgilendirici oldu. Kısmetse biz de bir başvuru sürecindeyiz. En çok düşündüren durumlardan birisi sürecin bu kısmı. Rahatladım doğrusu. Kolaylıklar dilerim. Kızınızla mutlu bir ömrünüz olsun. Sevgiler
YanıtlaSilCok tesekkurler. Umarim sizin icinde herşey kolaylikla hallolur bir an once bulusursunuz kuzunuzla. Ne zaman ihtiyacınız olursa ben buradayim. Sevgiler
YanıtlaSilBiz de aynı süreçten geçiyoruz, benim de oğlum epeydir sormuyordu, şu sıralar başkalarının olduğu ortamlarda karnımdan çıktığını ima eden cümleler kuruyor; ortam ve başka insanların olması nedeniyle şaşırıyorum; bu durumlarda ne yapmak gerekir, bilemiyorum. Bir süre de eve gelen herkese söylüyordu, ben annemin karnından çıkmadım diye.
YanıtlaSilÇok kutlarım, en kısa zamanda sizi bir güzellik bulacak.
YanıtlaSilMerhabalar,
YanıtlaSilBunların hepsi çok doğal. Özellikle başkalarını yanında soruyorlar, sizin tepkilerinizi ve onların tepkilerini görmek istiyorlar. Ne kadar normal anlamaya çabalıyorlar. Onaylatmaya çalışıyorlar.
Bu gibi durumlarda her şeyden önemlisi rahat olun lütfen, sizin duygularınız ona ilettiğiniz sessiz mesajlardır. Bu mesajlar kaygılı olursa o da fark etmeden kaygı duymaya başlar. Daha sonra sorunlar yaşamaya başlarsınız. Rahat olun ve başkalarının yanında bile olsa doğru cevaplar verin. İnsanlar çok çok patavatsız değillerse özellikle sizin dürüstlüğünüz karşısında şaşırıp ne diyeceklerini bilemedikleri için susuyorlar :))))
Tüm bu yaşadıklarınız normal. Böyle böyle içselleştirecek ve sindirecek.
Sevgiler...
Yorum Gönder